Ne zaman, kadınlar, hak olarak kendilerine verilenin yerine, kendilerine lazım olanı almaya başlarlarsa, o zaman eşitleneceklerdir.
Kadınları, bu güne kadar engelliler olarak benimsediğimiz "bize rağmen, bizim için asla" ilkesini paylaşmaya davet ediyorum. Yoksa, ne onlar için edilecek cilalı sözler, ne ayaklarını yerden kesecek övgüler, haklarını ve eşitlenmelerini sağlayacaktır. Unutmamalıyız ki: engellilere en büyük övgüyü dizenler, onlara hiç birşey vermeyi düşünmeyenlerdir.

Bir başka yanılgı ise, kadınların eşit olmasını, onların erkekler gibi yaşaması gerektiğine bağlayanların yanılgısıdır. Her zaman, kadın kadındır, erkek ise, erkek. Bu bağlamda tercihleri, hayata bakış açıları, öncelikleri farklı olabilir. Bu durum eşitliğin sağlanmayacağı anlamına gelmez. Bu bağlamda, örneğin kadınların siyasetteki etkinliklerinin düşüklüğünün, eşitsizlikten ne kadar etkilendiğinin yanı sıra, siyaset denilen şeyin kadınlar açısından cezbediciliğini de, hesaba katmamız gerekir.

Örgüt olarak bize düşen ise, kadınlar için fırsat eşitliğinin sağlanmasının şartlarını oluşturmaktır. halen Federasyonumuza üye olan derneklerin üyelerinin sadece %18'i kadın ve tüm çabalarımıza rağmen karar alma mekanizmalarında, sayılarını arttırma imkanı bulamamaktayız. Dolayısıyla, ne yapılması gerektiğine karar veren erkeklerin kararlarına göre bu örgütü kabullenen kadınlar, kim bilir, belkide erkekler olarak bizim bilemediğimiz ve anlayamadığımız bir takım eksikleri nedeniyle, sayılarını üye olarak arttıramamaktadırlar.
Hiç olmazsa bu 8 martla başlayan bir süreç ile, biz kendi evimizi kadınların karar mekanizmalarındaki aktiviteleri doğrultusunda düzeltmeye bakalım ve bu günde başlangıç olsun.

Bu düşüncelerimi tüm kadınlarla paylaşırken, son bir yılın muhasebesinin kadınlar açısından yapılmakta olduğu bu günün, kadınlara, başarı, mutluluk ve eşitliğin kapısının açıldığı gün olmasını dilerim.